Zondag rustdag...

Gisteravond al besloten dat we vandaag met een taxi op pad zouden gaan naar een tempel. Het bedrijf waar James zaken mee doet bleek toen echter niet bereikbaar. Vanmorgen hoorden we dat de beoogde tempel op ongeveer 25 km van Udaipur pas om 16.30 uur zijn deuren zou openen. Omdat we niet tot 16.00 uur in ons huis wilden blijven zitten, bedachten we dat het misschien wijs zou zijn om vandaag al vast wat inkopen te doen voor de projecten. Via James konden we om 12.00 uur een beroep doen op de tuktuks van Bamsilal en zijn maatje. Op naar een aantal speelgoedwinkels. De eerste was een speciaalzaak. Via een smal trappetje naar boven en daar lag van alles opgestapeld. Voor de special kids was er een verzoek om een hobbelpaard, maar het aanbod paste niet bij ons beeld. Wel kochten we wat speelmateriaal, zoals rackets met een balletje, een voetbal, een basketballetje met net en daarnaast een aantal leerzame spellen in het engels met woord en beeld. Bepakt en bezakt daalden we weer af, zo'n 20 euro lichter...op naar een volgend adres. Die winkel bleek gesloten. Vervolgens door het stoffige centrum (het was vandaag weer zonnig en warm en zo'n 35 graden) naar een shoppingmall. Een winkeltje met beperkt aanbod. We kopen er twee dingetjes. Bamsilal brengt ons tenslotte naar een big bazar. Daar blijkt redelijk wat keuze te zijn en we komen met een aantal leuke aankopen de winkel uit, aangestaard door velen en aangesproken door een enkeling wat we daarmee moesten. Thuis alles uitgeladen en geluncht. Om 16.00 uur staat onze taxi klaar, een luxe personenauto met airco. We voelen ons weer echte toeristen, maar het reist wel veel comfortabeler dan in een tuktuk. Geen lawaai, stof en uitlaatgassen. Wel weer veel brommers en motoren op de weg met hele gezinnen er op. Het record tot nu toe is 6 personen op een brommer. Voor de tuktuks is het lastiger tellen, maar 12 in een tuktuk hebben we al eens gespot. Op naar onze twee tempels. Eerst naar buiten Udaipur. Over een weg door de bergen, dus over een pas. Een weg via een tunnel is in aanbouw. Het ziet er indrukwekkend uit, maar nu halen we op de berg gewoon de ene na de andere vrachtauto in. De productie van vrachtauto's in de jaren 60 moet erg hoog geweest zijn als je ze zo ziet... Boven op de berg nog een kolonie apen. En dan de snelweg af. Het wordt in eens idyllisch. Vennetjes, vlak land met palmen, stilte. Prachtig. Even verderop onze eerste tempel. Er middenin. En oud. 13e eeuw. Marmer, want dat komt hier uit de streek. Nog voor we goed en wel iets hebben gezien doemt er uit het niets een gids op. In slecht Engels noemt hij alle goden uit het Hindoeisme op en laat hij ze later op de afbeeldingen op de tempel zien. Het blijkt ook een tempel met veel zeg maar Kamasutrische afbeeldingen te zijn. Alles komt langs. Ik geef de man maar 100 roepies om ook nog even zelf in de omgeving te kunnen kijken. Prachtig. We stappen weer in de taxi, maar daarvoor reken ik nog 20 roepie af voor het parkeren van de auto. Er is geen hond, maar goed, toch leuk en met bon. Nog een korte stop bij een meer en een moeras vol lotusbloemen en dan op naar de tweede tempel. Het is er erg druk. Dit is een belangrijke heilige plek en trekt veel bezoekers. Ook wij trekken als Nederlanders hier veel bekijks. Helaas mogen er geen foto's worden gemaakt en er wordt streng op toegezien door oom agent. We gaan dus twee bij twee door het complex. Mieke en Ivar eerst. Met Lisette heb ik veel aanspraak. Waar komen jullie vandaan etc. Erg leuk, zo'n direct contact met de bevolking. Van enkelen krijgen we stukjes cocos en een zoetigheid met honing. Aardig toch! Het is een aardige tempel. Er wordt ook muziek gespeeld en er zit een man met een trommel met een markante kop en een oranje tulband. Zou nu juist echt iets zijn geweest voor een foto...in alle drukte maar weer terug naar de taxi en naar huis. We zetten wat speelgoed in elkaar voor morgen (2 karretjes). Tijdens het eten komen 2 nieuwe Engelse meisjes binnen. Ze zijn net over uit Delhi en zullen hier ook de komende 14 dagen blijven om met ons in de projecten te werken. Na een spelletje Uno nemen we met James nog even de verdeling van onze aankopen voor de projecten door. Morgen is het vertrek om 8.15 uur en begint onze missie. Ik sluit nu af om even over 12 plaatselijke tijd. Bij jullie is het dan zo half negen. Het nieuws rond het Maleisische toestel heeft ons natuurlijk al lang bereikt en diep geschokt.