De eerste zieke
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Familie
30 Juli 2014 | India, Udaipur
Helaas is Pim vannacht goed ziek geworden, gisterenavond stond het eten hem al tegen, vannacht kwam alles er aan alle kanten uit, gezellige nacht hoor! Omdat hij en koorts en diarree had, heb ik hem antibiotica gegeven gisterenavond, maar helaas omdat alles er meteen weer uitkwam heeft die niet veel geholpen. Even goed ging de wekker om kwart voor zeven omdat wij met de anderen naar de special need school gingen. Beneden aangekomen eerst James ingelicht over Pim. Toen hoorden wij meteen dat vandaag opnieuw de scholen dicht waren omdat ze de maan nog niet hadden gezien, dan kun je blijkbaar nog geen feest vieren volgens het geloof. Dus.....vrije tijd en we besluiten om 10.00 uur de tuktuk te vragen om naar het winkelcentrum te gaan. James heeft voor Pim de dokter gebeld, en zij heeft een naam gegeven van een antibraakmiddel, Ivar en ik besluiten het te gaan halen, het is ongeveer 10 minuten lopen naar de drugstore. Wij kopen dit middel, voor mij zie ik op de achterkant van de strip niets onbekends, en ik besluit meteen nog maar een antibioticakuur mee te nemen, je weet nooit en alles samen kost ongeveer 1.25 euro, dus daar hoef je geen pijn voor te
hebben. Meteen Pim een tablet gegeven, hij kan nu even slapen, James zegt dat hij moet eten, drinken, en slapen en hij blijft thuis als wij weg zijn. Geruststellende gedachte voor ons. Onze vertrouwde tuktukchauffeurs staan voor ons klaar en we zien dat Bansilal helemaal kaal geschoren is, op een plukje op zijn hoofd na, dit blijkt te gebeuren als er iemand in je familie dood gaat, aparte gewoonte. We gaan op de heenweg een memorykaart van James bij de fotowinkel achterlaten en bestellen foto's na van de kinderen van de dovenschool. We bestellen ook twee grote foto's om op te hangen op de school. Ook kopen we nog pennendoosjes en kleurpotloden voor de kids van de slums om aan ze te geven, want niet iedereen heeft zo'n doosje. Bepakt en bezakt komen we weer bij de tuktuk terug, op de terugweg gaan we spookrijdend naar de fotoshop, in Nederland zou je allang omgeroepen worden op de radio, maar hier is het het heel normaal om dwars tegen het verkeer in te rijden. De foto' s zijn heel leuk en de vergrotingen laten we inlijsten. Morgen gaan we ze geven denk ik. Thuis gekomen horen we van Pim dat hij een banaan heeft gegeten, die blijft binnen en hij drinkt wat, hij heeft koorts dus laten we hem verder met rust. Wij zijn ook best moe van een onrustige nacht en rusten wat uit. De nieuwe ploeg van vijf mensen heeft boodschappen op de groentemarkt gedaan en krijgt kookles, als dat klaar is eten we wat. Pim dacht wat rijst te eten, maar dat smaakt hem niet, een appeltje gaat er wel in. Om 4 uur gaan we naar het slum project, wij doen vandaag een topografie les voor de oudere kinderen, en vinden dit een zware taak, de kinderen praten veel Hindi door elkaar heen, ze vinden het heel leuk, merken we wel, maar de aandacht erbij houden is best lastig. Thuis gekomen, besluit Ivar naar de kapper! van James te gaan, spannend, dus wij mee en James gaat ook even mee om zijn stijl door te nemen met de kapper. Ze hebben hier nog echt van die ouderwetse kappersstoelen, alle apparaten zitten aan draden, maar het ziet er heel goed uit en we zijn 1.25 euro lichter, wij vinden dat een koopje, maar thuis gekomen blijkt dat James normaal minder dan de helft betaald! Thuis even Uno gespeeld met de nieuwe kaarten, de oude waren door het vele gebruik niet meer te hanteren van de plak. En toen.....pannenkoeken met suiker, honing en banaan en...Nutella! Heerlijk gegeten. De nieuwe mensen uit de groep zijn niet erg spraakzaam, dat is best lastig. Na het eten hebben we Pim watermeloen en een pannenkoek gebracht en dat ging er in en bleef er in. Antibiotica toegevoegd, en nu maar hopen dat de nacht rustig blijft, afgezien van de ziekte van Pim genieten wij enorm van onze hele speciale vakantie!
hebben. Meteen Pim een tablet gegeven, hij kan nu even slapen, James zegt dat hij moet eten, drinken, en slapen en hij blijft thuis als wij weg zijn. Geruststellende gedachte voor ons. Onze vertrouwde tuktukchauffeurs staan voor ons klaar en we zien dat Bansilal helemaal kaal geschoren is, op een plukje op zijn hoofd na, dit blijkt te gebeuren als er iemand in je familie dood gaat, aparte gewoonte. We gaan op de heenweg een memorykaart van James bij de fotowinkel achterlaten en bestellen foto's na van de kinderen van de dovenschool. We bestellen ook twee grote foto's om op te hangen op de school. Ook kopen we nog pennendoosjes en kleurpotloden voor de kids van de slums om aan ze te geven, want niet iedereen heeft zo'n doosje. Bepakt en bezakt komen we weer bij de tuktuk terug, op de terugweg gaan we spookrijdend naar de fotoshop, in Nederland zou je allang omgeroepen worden op de radio, maar hier is het het heel normaal om dwars tegen het verkeer in te rijden. De foto' s zijn heel leuk en de vergrotingen laten we inlijsten. Morgen gaan we ze geven denk ik. Thuis gekomen horen we van Pim dat hij een banaan heeft gegeten, die blijft binnen en hij drinkt wat, hij heeft koorts dus laten we hem verder met rust. Wij zijn ook best moe van een onrustige nacht en rusten wat uit. De nieuwe ploeg van vijf mensen heeft boodschappen op de groentemarkt gedaan en krijgt kookles, als dat klaar is eten we wat. Pim dacht wat rijst te eten, maar dat smaakt hem niet, een appeltje gaat er wel in. Om 4 uur gaan we naar het slum project, wij doen vandaag een topografie les voor de oudere kinderen, en vinden dit een zware taak, de kinderen praten veel Hindi door elkaar heen, ze vinden het heel leuk, merken we wel, maar de aandacht erbij houden is best lastig. Thuis gekomen, besluit Ivar naar de kapper! van James te gaan, spannend, dus wij mee en James gaat ook even mee om zijn stijl door te nemen met de kapper. Ze hebben hier nog echt van die ouderwetse kappersstoelen, alle apparaten zitten aan draden, maar het ziet er heel goed uit en we zijn 1.25 euro lichter, wij vinden dat een koopje, maar thuis gekomen blijkt dat James normaal minder dan de helft betaald! Thuis even Uno gespeeld met de nieuwe kaarten, de oude waren door het vele gebruik niet meer te hanteren van de plak. En toen.....pannenkoeken met suiker, honing en banaan en...Nutella! Heerlijk gegeten. De nieuwe mensen uit de groep zijn niet erg spraakzaam, dat is best lastig. Na het eten hebben we Pim watermeloen en een pannenkoek gebracht en dat ging er in en bleef er in. Antibiotica toegevoegd, en nu maar hopen dat de nacht rustig blijft, afgezien van de ziekte van Pim genieten wij enorm van onze hele speciale vakantie!
-
30 Juli 2014 - 19:25
Ilse:
Wat balen dat Pim ziek is.. hopelijk knapt hij snel.. beterschap en veel plezier nog.. -
30 Juli 2014 - 23:07
Monique Jordan:
Wow wat een mooie verhalen weer. Avondvullend voor mij doordat ik er een paar had overgeslagen maar zeker weer heel gezellig om te lezen.
Lijkt me een mooi gevoel om zo die projecten daar te steunen en ook nog het eindresultaat van je schilderproject te kunnen meemaken. En tegelijkertijd lijkt het me ook wel weer bijzonder al die prijzen die voor ons echt ongelooflijk laag zijn.
Fijn dat Pim weer aan het opknappen is. Zou de leeftijd dan toch gaanmeespelen Pim dat je nu als eerste echt ziek bent geworden.... :-)
Ach sportief ben je genoeg, dus wat dat betreft zou je toch veel aan moeten kunnen.
Veel plezier nog en ik kijk weer uit naar jullie volgende verhalen.... of zal ik jullie nog even lekker maken met de prachtige zalm die ik gisteren gegeten heb en de T-bone en biefstuk die de mannen bij ons gegeten hebben gisteren toen we uit eten gingen.
Fijne dagen weer en tot een volgende verhaal.
groetjes Monique en Ignaat. -
30 Juli 2014 - 23:46
Laura:
Heerlijk om zo op de hoogte te blijven. Je schrijft echt leuk Mieke! En wat een unieke ervaring zo met zn viertjes!
Alles hier ook prima, jullie huis staat nog ;-).
Heel veel beterschap voor Pim!!
Liefs van ons,
Laura -
31 Juli 2014 - 09:35
Margriet:
Wat vervelend hopelijk weer snel op de been Beterschap pim en genieten voor de anderen . P.s hier is ook geen maan te zien?!! -
31 Juli 2014 - 17:43
Jos En Willemijn En Nin En Annemijn:
Beterschap Pim, rustig aan doen! -
31 Juli 2014 - 23:55
Hans Goedhart:
Wat vervelend Pim! Uit eigen ervaring weet ik dat je je daar heel beroerd van kunt voelen. Dat maanloze gedoe, ik heb het er niet op, je weet maar nooit wat ervan komt... :)
Sterkte en een voorspoedig herstel! Let op jezelf hè.
Verder volgen we jullie verhalen met grote belangstelling.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
