Einde schilderproject

Vandaag gaan we ons schilderwerk bij het dovenproject afronden. Gebruikelijke tijd op en dan een ontbijtje. Meestal word je hier al voor de wekker wakker van de melkmannen die hun verse melk uit melkbussen vanaf de brommer of motor te koop aanbieden. Hun komst kondigen ze aan met een speciale toeter. Die melk komt overigens niet van de koeien die op straat lopen, maar van koeien die net als bij ons bij een veehouder op stal of in het land staan. Dat de koeien hier heilig zijn en volledig met rust worden gelaten heeft niet direct met het geloof te maken maar met het feit dat de koeien zorgen voor de melk als de moedermelk voor de baby afwezig of ontoereikend is. Om 8.15 uur gaan we op pad. Onze Engelse huisgenoten gaan mee. Daarnaast nemen we ook de 70 paar witte sokken en de 4 klokken mee. Na aankomst rij ik met Bansilal en James door naar de verfwinkel. We kopen nog een ton met 20 liter verf, zodat er in elk geval verf van dezelfde kleur kan worden gebruikt voor de plafonds van de lokalen die wij hebben geschilderd. Voor de plafonds zal, vanwege de hoogte en het boven je hoofd werken, een aparte kracht worden ingehuurd. De geschilderde lokaaldelen blijken al helemaal te zijn schoongemaakt en ingericht. Leuk om te zien dat van ons werk kennelijk een behoorlijke stimulans is uitgegaan. Het werk loopt voorspoedig en we zijn eigenlijk snel klaar, ook al omdat James mee is en helpt schilderen. Het schilderwerk trekt veel bekijks. De kinderen vinden het prachtig en ook de directeur laat zich niet onbetuigd. 10.30 is het pauze voor de kinderen en al snel wordt het volleybalnet weer gespannen en start voor de ouderen een wedstrijdje volleybal. Wij besluiten maar weer eens mee te doen. De directeur sluit zich ook aan en hij blijkt aardig overweg te kunnen met het spelletje. Hij serveert prima. Het is leuk om te zien hoe de kinderen dit zelf goed organiseren. De deelname van de directeur trekt veel bekijks bij de kleintjes die om het veld heen gaan zitten en staan. Na de pauze nog even alles nalopen op de geverfde muren en dan opruimen. In de tussentijd heeft zich een olifant aan de overkant van de straat gemeld met zijn menner. Dat trekt natuurlijk onze aandacht en we gaan even kijken. James heeft al voor bananen gezorgd voor de olifant en ik geef de menner wat geld, zodat we met de olifant en hem op de foto kunnen. Na een halfuurtje is hij weer verdwenen, maar het blijft toch wel bijzonder zo'n kolos door de straat. We ruimen op en wachten verder af. Joanne en Rachel geven les aan een klas met kleintjes en lijken zich aardig te kunnen redden. 13.00 uur gaat de gong en zit de schooldag er voor de kinderen op. We maken nog een paar leuke groepsfoto's van alle kinderen en gaan ook nog in de tuin met de directeur op de foto. Zijn dochter is speciaal gekomen om dit vast te leggen. De kinderen die op het project blijven worden op lengte keurig in een rij gezet om de sokken van ons in ontvangst te nemen. Waarschijnlijk is de maat voor de meesten wat aan de grote kant, maar de directeur geeft aan dat dit wel zal worden opgelost. Na de uitdeelpartij een Indiase lekkernij van James, een soort pittige appelflap van bladerdeeg en een kopje chai van de directeur. Hij geeft aan ontzettend blij te zijn met onze bijdragen en komt met een boek waar we een stukje in moeten schrijven. Daarnaast geeft hij ons een boekje met wetenswaardigheden over de school en zijn naam en adres. Wij beloven hem de groepsfoto te zullen nasturen. We krijgen nog wat Hindilessen in het originele schrift. Er zijn zo'n 56 symbolen. Rond 14.15 met de tuktuks weer naar huis, hapje eten en dan om 16.00 uur naar de kinderen van het slumproject. Ook nu gaan Joanne en Rachel mee. Het regent weer eens en we kunnen maar over een kamer in het in aanbouw zijnde huis beschikken. Dat wordt dus improviseren. Er blijken vandaag twee meisjes jarig te zijn. Jo en Rachel nemen het voortouw en blijken het prima te kunnen redden. Ik help nog wat, maar om met z'n zessen deze groep te leiden is wat veel van het goede. Mieke en Ivar gaan daarom eerder naar huis. Na afloop drink ik op uitnodiging van mijn vriend Minosh (21) nog een kopje chai bij hem thuis. Ik ontmoet zijn broer Ron, zijn zus Winu en zijn moeder. Zijn zus heeft al 3 kinderen. Een jonger zusje van hem zit bij ons in de lesgroep. Alles woont onder een dak, dat is hier gebruikelijk. Daarna naar huis. Even Uno en wat leeswerk en dan aan tafel. Wederom een vegetarische maaltijd. Smaakvol, maar een stukje vlees zou er best wel in gaan. Na de maaltijd komen James en Bansilal met een taart aanzetten. We gaan de verjaardag van zijn dochter hier even vieren. Even later komen zijn drie kinderen, een neefje en nichtje met hem mee. Er wordt gezongen en de 11 kaarsjes op de taart worden aangestoken en door de dochter van Bansilal uitgeblazen. We improviseren ook nog wat kadootjes. Na een stukje taart en een paar uitgedeelde snoepjes gaan de kids weer weg in de tuktuk van pa. We spelen nog een spelletje Uno en gaan dan naar bed. Morgen blijkt een officiële feestdag, einde van de ramadan, de vastenperiode voor de Islamieten. De projecten zullen gesloten blijven. Wij besluiten nog een keer de stad in te gaan en wel naar het slumproject te gaan. Namastee.