Bollywood, yoga en Hindoeisme

De groep Duitse, Zwitserse en Oostenrijkse jongeren vertrok vanmorgen al om 7.00 uur naar een tempel op de hoogste berg van Radjastan en zat dus al vroeg aan het ontbijt. Wij begonnen na ons ontbijt met de eerste van onze twee yoga-lessen. Een uiterst elastische dame probeerde ons soms wat onmogelijke poses aan te laten nemen. Dat ging in een enkel geval goed....de meeste spieren zijn behoorlijk aan bod gekomen zo bleek later. Na een paar spelletjes Uno met James kregen we veel te horen over de Indiase gewoonten en het geloof. India staat ook wel bekend onder de naam Hindoestan. Het overgrote deel van de bevolking is Hindoestaans, maar alle geloven leven hier vreedzaam naast elkaar. Na weer een heerlijke lunch van onze kokkin Djamuna, stapte ik met Ivar en James om 15.00 uur in de door haar man Bansilal bestuurde tuktuk. De andere tuktuk nam Mieke en Lisette mee op weg naar een moderne bioscoop in een shoppingmall om een Bollywoodmovie te gaan zien. Zo'n rit in de tuktuk blijft een spektakel. Je komt ogen tekort en je wordt bijna doof van het getoeter om je heen. Alles krioelt door elkaar, maar ik moet zeggen dat ik nog geen ongeluk heb gezien, ook niet in de avond bij regen en ondanks het feit dat een aantal bestuurders gewoon zonder licht rijdt. Bansilal (dit betekent Rode fluit vertelde James ons, maar ik heb geen idee waaraan dat zou moeten refereren, ik hoop niet aan zijn vader) is een voortreffelijk chauffeur. Hij kent zijn tuktuk en de weg tot op de centimeter. Naast het feit dat je ontzettend veel indrukken opdoet tijdens zo'n rit, besef je ook dat je de eerstkomende jaren niet meer naar een pretpark hoeft voor een Python of een Spacemountain mission 2, want die halen het bij lange na niet bij een tuktukrit door Udaipur. We kwamen weer veilig bij de bios aan en na twee keer te zijn gefouilleerd op de aanwezigheid van een mobiele telefoon en een fototoestel (die we dus gewoon bij ons hadden) konden we in een ruime stoel plaatsnemen. De zitting kon je verschuiven, zodat je wat meer onderuit kon zitten en dat alles voor net drie euro per plaats. Het was een nieuwe film, dus de zaal zat behoorlijk vol, ondanks het tijdstip van 15.45 uur. We hadden een typisch Bollywoodthema, meisje moet trouwen met a, maar is verliefd op b, uiteindelijk komt alles goed en zwicht papa voor de echte liefde van zijn dochter. Veel groepsdansen in de film. De kijkers leven intens mee met geklap als er gezoend wordt etc. Een leuke ervaring, maar buiten de scenes om mis je de humor en de inhoud van de serieuze delen. James probeerde af en toe wat te vertalen en dat verhaal ging dan van stoel tot stoel. Na een kop thee en een punt chocoladetaart terug naar de tuktuks. Het regende weer behoorlijk en was al donker geworden. Na thuiskomst even bijpraten met de groep en dan aan tafel voor een fried rice maaltijd. Na wat spelletjes Uno naar boven naar onze kamer voor dit verhaal en de nachtrust. Morgen zullen we met de groep bijtijds gaan kennismaken met de projecten en staan er daarnaast voor ons weer een paar leuke excursies op het programma. Wordt dus weer vervolgd.