De arbeidsmarkt

Gisteravond ging het weer eens mis met het opslaan van het verhaal, dus vandaag een dubbele aflevering. Ook deze morgen, donderdag 24 juli, om 6.45 uur op. Pick up door de tuktuks van Bamsilal en Gorishaakar om 8.15 uur. Onderweg natuurljik veel te beleven. Veel kinderen in hun uniform op weg naar school of wachtend op de schoolbus. We rijden de weg via de oude binnenstad met zijn smalle straatjes. De meeste rolluiken van de winkels zijn nog dicht, maar er is veel verkeer. Naast de vele brommers, tuktuks, scooters en motoren ook enkele kuddes muilezels. Ze worden ingezet bij het verplaatsen van bouwafval van binnen naar buiten de stad. Ze worden vaak begeleid door een vrouw met een hele donkere huidtint en een zeer kleurige sari, fel geel, of roze. Ze loopt meestal een meter of 50 achter de ezels aan en heeft alleen een stok in haar handen. De ezels weten kennelijk al waar, ze naar toe moeten. Nog zo'n opvallend verschijnsel. Mensen van het platte land verzamelen zich op bepaalde plekken in de stad voor werk in bijvoorbeeld de bouw. Ze worden op die verzamelplekken benaderd door aannemers van werk. Veel mannen, maar ook een stuk of 10 vrouwen. Met tuktuks en vans worden ze naar de werkplek vervoerd. Het Indiase model van een arbeidsmarkt. Op naar het project. Mieke, Lisette en Mieke gaan direct verder met schilderen. Het is een hoge ruimte en er valt nog veel te doen. Ik start met een les in klas 8/9, daar is namelijk geen lerares te bekennen. Deze klas heb ik al eerder lesgegeven. Een klein klasje met 6 leerlingen, maar ze doen allemaal actief mee. Ik gooi het na een repetitie van de percentages nu over de boeg van het machtsverheffen; een goede greep zo blijkt later. Ik zie namelijk allen schriften en geen studieboeken en heb geen flauw idee van het niveau. Uit een enkele pennenstreek in de schriften maak ik wel iets op, maar het blijft een gok. Veel is geschreven in Hindii en dat is echt onleesbaar voor ons. Ze doen dus enthousiast mee. Ook met de vervoegingen van de werkwoorden "hebben en zijn". Ze zijn zelfs zo enthousiast dat ze ook mijn aantekening op het bord "are there any questions" letterlijk in hun schiften overnemen. Grappig! Om 10.30 uur gaat de gong voor de pauze. We delen het speelgoed uit dat we de vorige avond met James en de Engelse meisjes kochten. Het loopt weer storm en het dreigt zelfs wat te onrustig te worden, maar de orde herstelt snel. De directeur is deze dag maar even op school en hem hebben we vandaag niet meer gezien. Na de pauze sluit ik me bij de schilderploeg aan. We komen een heel eind. Lisette begint met het plaatsen van letters en cijfers op de muren al aan het fijnere werk. Mieke, ivar (voor het hoge werk op de trap) en ik maken de wanden verder gereed. Dat lukt net niet helemaal, want na een door James weer met liefde bereide fried rice, blijft er te weinig tijd over om alle wanden af te schilderen. Om 14.30 uur worden we namelijk al weer opgehaald door onze tuktuks en chauffeurs. We rijden terug via de binnenstad en onze "supermarkt", een winkeltje waar we onze frisdrank, chocoladerepen en chips kopen. Inmiddels een vaste tussenstop. Na thuiskomst een kopje thee of koffie, even opfrissen en om 16.00 uur door naar ons volgende project. De kids van de slums. We worden al weer verwacht. We splitsen de groep weer en Ivar en ik krijgen een paar "lastige" jongens uit de groep van Mieke en Lisette. Zij werken met kleurboeken en doen "head, shoulders, knees and toes" met de kinderen. Ivar en ik repeteren de vorige les en gaan verder met de tafels van 1 t/m 10 en 12. Ook hier wordt alles netjes in de schriften genoteerd, vooral ook omdat we aangeven dat we na de les alles zullen controleren. Daarna nog wat sommetjes. Leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen meedoen. De elektriciteit begeeft het weer eens aan het einde van de les. Dat de elektriciteit hier uitvalt komt vaker voor. Na een minuut of 5 gaat het meestal al weer goed. Het is wel fijn dat we zaklampjes mee hebben? Rond 18.00 uur ronden we behoorlijk vermoeid af. 's Avonds aan tafel met het Engelse koppel. Dat betekent in elk geval veel droge Engelse humor. Voor het eerst tijdens deze vakantie eten we niet vegetarisch. Een heerlijk kipgerecht met rijst. Wel uitkijken voor de botjes! Na afloop Uno en "ezelen" een kaartspel. Lachen dus! Om 22.30 uur naar boven voor het dagboek en zo rond 23.45 uur vermoeid, maar weer voldaan slapen. Namastee!